Anaokulunda Kokain

Bugün evi toplayıp eski gazeteleri atarken, gazetenin birinde (Pittsburgh Tribune Review) okumadığım bir habere gözüm takıldı: "4-year-old shares cocaine at day care, police say"

Bu bir başlık. Başlıkta haberin henüz davası sonuçlanıp kesinlik kazanmamış bir haber olduğu için olsa gerek, başlığı uzatmak pahasına eklenen "police say" açıklaması henüz ilgimi çekmemiş. Altını okumaya devam ettim. Newark, New Jersey'de anaokulunda bir öğretmen bir kızın ağzında bir paket beyaz toz yakalayınca önce kızı durduruyor, sonra tozu arkadaşından aldığını öğreniyor ve çocuğun üstünde başka torbacıklar da bulunuyor.

Polisi arıyorlar elbette. Polis geliyor 4 yaşındaki oğlan ile konuştuklarında ve ailesini sorguladıklarında kokaini çocuğun ceketine, polise yakalanmak üzere olduğu bir anda, 25 yaşındaki babasının koyduğunu ve oğluna "bunlar şeker" dediğini öğreniyorlar.

Haberde hiçbir yorum yok. Nasıl aşağılık bir yaşam formunun 4 yaşındaki oğlunun cebine kokain koyup sonra da onu orada unutabileceğine veya bırakabileceğine ve hatta o ceketle anaokuluna yollayabileceğine ait yorumlarını bizimle paylaşmamış gazete.

Ama haberin sonunda başka bir şey yapmış. Haberde adı soyadı verilen babanın veya yakınlarının yorumunu almak için telefon rehberine baktıklarını ve haber kaynağı polisten bu kişinin avukatına ait bir bilgiye ulaşamadıklarını yazmışlar. Yani ulaşsalar BU HIKAYEYİ BİLE diğer tarafın agzından da yazıp okuru bilgilendirecekler.

Siz bir gün de Türkiye'de herhangi bir gazetede. önemli birisi için değil de sıradan bir kişi için, "şüphelinin telefonuna ulaşamadık", "ulaştık yanıt vermek istemedi" veya "avukatına ulaşamadık" gibi açıklayıcı bir yorum okudunuz mu?

Böyle bir gazeteciliği yurt dışında ilk görüşüm ve bu haber verme etiğinin dikkatimi ilk çekişi değil. Bunları okuyunca uğradığımız manipulatif haber bombardımanından dolayı kendimiz için üzüldüm doğrusu. Tabi bir de Newark'daki oğlan çocuğu için üzüldüm. Onun kendini kurtarma şansı olur belki bu olaydan sonra. Peki bizim var mı?